Ποιήματα (1962-2018) - Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος

 

ΑΝΑΦΟΡΑ

                                                                              του Μάριου

 

Προκαταβάλλοντας τα χρέη της γενιάς σου

μας απαγόρευσες διαπαντός τα δάκρυα.

 

 Εγώ όμως πρέπει εξάπαντος να σου γράψω

διότι δεν έχω άλλο χρόνο

διότι δεν μου απέμεινε δεκάρα τσακιστή

από τα χρυσά φεγγάρια της νιότης μας

 

διότι κουράστηκα να βλέπω τους πάντες να σε προσπερνούν

ακροποδητί

χλευάζοντας την προσήλωσή σου στην αισθητική της βρα-

δύτητας.

 

Φεύγοντας πήρες το βλέμμα σου από πάνω μου

όμως αυτοί που σε διαδέχτηκαν στην ψυχή μου

δεν κληρονόμησαν και την εξουσία σου πάνω της.

 

Και πρέπει τώρα να τα βγάλω πέρα με τους ανέμους αλλά όχι

παλεύοντας στα μαρμαρένια αλώνια

μα μπεκρουλιάζοντας στα σκαλοπάτια της Κίρκης.

 

Έτσι αφήνω το δεντράκι σου απότιστο στη βούληση

αδιάφορων κηπουρών

στο τίποτα του λιβανιού στο πουθενά της δόξας

 

διότι γέρασα και δεν αντέχω πια να διώχνω τα σκυλιά

που με κυκλώνουνε σαν έγνοιες νύχτα-μέρα.

 

Ήρθανε χρόνια δίσεχτα, πρίγκηπα

ραγίσανε τα κάστρα μας

ήρθε το μέλλον μαύρο

 

μα εσύ μας απαγόρευσες διαπαντός τα δάκρυα.

 

ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ ‘89

 

Οικολογική αποτέφρωση

                         φρονημάτων

-έστω λοιπόν

ας ολοκληρωθεί το μάταιο

 

να επιστρέψει το λευκό στο χαρτί

να επιστρέψει το χαρτί στο δέντρο

να ανέβει ψηλά

                  Καπνός

                                η ψυχή.

Ποιήματα (1962-2018)- Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος

 

Πρόκειται για το σύνολο της ποιητικής παραγωγής του  Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου. Το βιβλίο ξεκινά με την πρώτη  συλλογή του ποιητή, «Ραγισμένο ταμπούρλο» [1962-1966] και φτάνει μέχρι την τελευταία με τίτλο «Εγγενής μεροληψία» [2002-2018]. Τα ποιήματα του Λυκιαρδόπουλου έχουν ως θέμα της κατάρρευση των οραμάτων της αριστεράς, την ιδεολογική ήττα του κομμουνισμού, την απώλεια των πολιτικών συντρόφων, την προδοσία του αγώνα, τα ταξίδια, τη νοσταλγία για την πατρίδα και την απογοήτευση που φέρνει η επιστροφή. Πρόκειται για ποιήματα με πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο με ύφος άμεσο και απλό χωρίς να λείπει η λυρικότητα αλλά και ο στοχασμός. Ο Λυκιαρδόπουλος καταφέρνει να μιλήσει για την ήττα της αριστεράς και τα αισθήματα απογοήτευσης που τη συνοδεύουν χωρίς ίχνος μεμψιμοιρίας ή ηττοπάθειας. Η ποίηση ενός αγωνιστή και ιδεολόγου που ποτέ δεν υποχώρησε από την προσδοκία ενός καλύτερου αύριο και την ελπίδα της χειραφέτησης των λαών.

Δούρβας Α.